راهرو بهشت

سلام

من تقریباً روزی دو بار باید مسیری بین خوابگاه تا دانشگاه رو پیاده طی کنم تو این مسیر 20 دقیقه‌ای یه تیکه 20 متری هست که 2طرفش پر از گل‌های رنگارنگ هست و تو بهار هم بوی خیلی خوبی تو فضاش پخش می‌شه ، اسم این تیکه رو گذاشتم راهرو بهشت و با اینکه مسیرم رو طولانی‌تر می‌کنه هر زمان که بتونم از راهرو بهشت عبور می‌کنم سرعت راه رفتنم رو کم می‌کنم ، نفس‌های عمیق می‌کشم و اگه شد با انگشتانم گل‌ها رو نوازش می‌کنم.

امّا امروز صبح مجبور شدم از مسیر کوتاه‌تر برم

گل‌ها درکشون بالاست گفتن اشکال نداره تو راه برگشت سر بزن

امّا برگشتنی هم با اتوبوس برگشتم و آن‌ها چشم انتظارند.

نمی‌دونم شاید کارم اشتباه بوده ، امّا این روزا خیلی وقت کم دارم و عقلم می‌گه تا می‌تونی صرفه‌جویی کن شاید این همون تقدم عقل بر احساسه!