به حاشیه رفتن نقش پدری!
تا به الان زیاد شنیده بودم که وقتی یک انسان پدر یا مادر میشه رفتارش تغییر می‌کنه و به اصطلاح آدم دیگه‌ای میشه. در خصوص مردان حتی در فوتبالیست‌ها که عموماً از دوران مجردیشون تا زمانی که پدر می‌شوند رفتارهاشون رو می‌بینم این تغییرهای رفتاری محسوس بود. اما هیچ وقت نشده بد که این مسئله را از نظر علمی نگاه کنم. در واقع برای خانم‌ها با توجه به تغییرات هورمونی شدیدی که طی زمان بارداری دارند همچین چیزهایی قابل انتظار بود ولی خب به مردها معمولاً کمتر توجه میشه.
چیزی که تا به اینجا من متوجه شده‌ام بعد از متولد شدن فرزند نتنها سطح تولید هورمون آقایون نیز تغییر می‌کنه بلکه مغز افراد تغییر می‌کنه. از نظر هورمونی سطح تولید تستسترون آقایون کاهش پیدا می‌کنه و باعث میشه افراد حساس‌تری بشوند در کنارش هم دوپامین و اکسی توسین افزایش پیدا می‌کنه و باعث میشه از تعامل با فرزندش لذت ببره. خلاصه اینکه شما می‌بینید که خوی اون آقا نرم میشه و با بچه‌اش بازی می‌کنه و خانوم خونه هم کلی ذوقشون می‌کنه :))
نکته جالب‌تر قضیه هم اینه که مغزشون جوری تغییر می‌کنه که توانایی حل مسئله و قدرت برنامه‌ریزی آن‌ها افزایش پیدا می‌کنه! در واقع نتنها در خانه بلکه شما در جامعه هم فرد مفید‌تر را شاهد خواهید بود.
شخصاً فکر نمی‌کردم که این تغییرها اینقدر شدید باشند؛ درسته که تا به الان به پدر شدن و بچه‌دار شدن فکر نکردم که می‌تونه از شرایط بحرانی ایران تاثیر گرفته باشه ولی خب مدیا هم تاثیر زیادی داشته که من به این فکر نکنم اگه فردا روزی قرار شد این مسئولیت را عهده‌دار بشم چه تغییراتی در خودم بوجود میاد، چه حق‌هایی از جامعه باید انتظار داشته باشم و چگونه می‌توانم خود را برای این موضوع آماده کنم؟ مسئله تنها بی‌تفاوتی من نوعی به ماجر انیست اتفاقاً فکر می‌کنم که افراد علاقه‌مند باشند که بتوانند یاد بگیرند پدران بهتری باشند ولی دغدغه‌ی تامین معیشت و فشار بیشتری که مردها در مسئولیت تامین مالی می‌کنند باعث شده خودشون کمتر توجه کنند و مدیا و یا شبکه‌های اجتماعی نیز این مسائل را به حاشیه ببرند و فرد هیچ تلنگری بهشون وارد نشه!
