موسیقی نوشت 1
شنبه, ۶ آبان ۱۳۹۶، ۰۷:۴۵ ب.ظ
سعی دارم در مورد موسیقیهایی که گوش میدم بنویسم.
یکی از ارزشمندترین موسیقیهای من هستش که خیلی کم اشتراک گذاشتمش و خیلی زیاد شنیدمش.
یکی از شاهکارهای مارکو بلترامی که در عین کوتاهی منظور غم و تنهایی خودش رو میرسونه.
بار اوّل که گوش دادمش بدون اینکه فیلم رو دیده باشم حس تنهایی توی یه صحرا رو بهم دست داد.
این آهنگ رو بهتره با یه هدفون خوب گوش بدین تا ظرافت و زیباییش رو بهتر متوجه بشید. سازها به مرور زمان به موسیقی اضافه میشوند و اینکه سازها بین دو گوش هدفون تقسیم میشوند جوری که در سمت راست گیتار و در اواخر موسیقی در سمت چپ طبل ریز.
موسیقی این قابلیت رو داره که به دفعات متواتری شنیده بشه بدون اینکه احساس تکراری شدن به شنونده بده
فقط توی صحرای تنهایی با آرامش قدم زد.
(این آهنگ یادگاری دوستی به نام مسعود بهرامی شریف هست)
- ۹۶/۰۸/۰۶
- ۲۶۶ نمایش