شمشیر زمان

جدید

تصور اینکه هنوز وقت هست، هنوز برای شروع کاری دیر نشده و می‌شه به اهداف دست یافت مثل یک شمشیر دو لبه می‌مونه می‌تونه باعث ایجاد انگیزش و پیشبرد اهداف بشه و هم اگه این تصور حتی به صورت ناخود‌اگاه سرمشق زندگی قرار بگیره باعث راکد شدن فعالیت‌ها می‌شه. 
واقعیت اینه با وجود اینکه ماهی رو هر زمان از آب بگیری تازه هست باید تا قبل از اینکه از گشنگی بمیری ماهی رو از آب بگیری.
واقعیت اینه که مرگ خیلی به ما نزدیکه و هر روزه به ما این موضوع یادآوری می‌شه ولی به دلیل سن جوانی که داریم فراموشش می‌کنیم؛ انگار بخشی از مغز از نوک پا تا دندان مسلح به مقابله با این حقیقت می‌پردازد. . اگه نتونیم به اندازه کافی زندگی کنیم توی سن 50 سالگی احتمالاً یه پتک تو سرمون می‌خوره و حقیقت نزدیک بودن پایان عمر (به جز در محدود مواردی) نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب می‌شه. بنظرم ملموس‌تر از اینکه هر روز تصور کنیم که امروز آخرین روز زندگیمونه اینه که هر روز تصور کنیم که فردا امتحان داریم و آخر هفته‌ها یا هر تعطیلات از پیش تعیین شده مثل روزی باشه که با موفقیت آزمون خودمون رو دادیم حتی اگه این تعطیلات ساعاتی مشخصی از شبانه روز باشه. 
اینکه به خود یادآوری کنیم که فردا امتحان داریم و این امر رو باور داشته باشیم باعث می‌شه که کمتر در فضای مجازی وقت صرف بشه و با جدیت بیشتر یه کارهای خودمون بپردازیم.