مهندسین کارگر

الان چند روزه میام و وبلاگم چک می‌کنم ببینم نظر جدیدی دارم یا نه و تازه امروز متوجه شدم اصلاً متن را انتشار نداده‌ام! :)) 

این هم از علائم پیری! 

و اما اصل متن
طی چند سال گذشته من همواره دیدم که تا روز مهندس می‌شود، 80 درصد مردم که اصلا اهمیت نمی‌دهند و از آن 20 درصدی که اهمیت می‌دهند؛ 10 درصد مهندسی را همونطور که هست می‌پذیرند و تبریک می‌گویند؛ 10 درصد با آوردن مثال‌های عجیب غریب سعی در تبریک مهندسی دارند و 80 درصد باقی مانده نیز فارغ التحصیلان مهندسی را مسخره می‌‌کنند که راننده اسنپ شده‌اند، فلان‌جا گند زدن و یا کار ندارند و...
در صورتی که تمامی اقشار جامعه دارای افراد باکفایت و بی‌کفایت هستند و اشتباه از همه‌ی آن‌ها سر می‌زند. اما من شخصا ندیدم که پزشک یا دندانپزشکی را در روز منتسب به آن‌ها مسخره کنند. اگر فارغ‌التحصیلان مهندسی امروزه نسبت به قبل شغل درخور پیدا نمی‌کنند ایراد از علمشون یا نیاز کشور نیست! اتفاقا در واحد‌های صنعتی شاهد این هستم که به شدت به نیروی کار جوان نیاز دارند و دانش فارغ‌التحصیلان مقطع کارشناسی نیز به خوبی پاسخگوی نیاز صنعت ایران است اما سیاست‌ها بدین صورت است که استخدام رسمی سال‌هاست صورت نمی‌گیرد و افراد مجبورند تن به قراردادهای پیمانکاری بدهند چون می‌دانند همین شغل پیمانکاری هم راحت بدست نمی‌آید! چون باز هم سیاست بر این است که استخدام پیمانکاری به صورت محدود و کمتر از آن چیزی که نیاز است صورت بگیرد!
کار یک جای دیگر می‌لنگد و مردم قربانی را تمسخر می‌کنند.
مهندسین ایران هم اگر با دیگر اقشار این جامعه مقایسه شوند همان قدر بهره‌وری دارند.
در شرایطی که نیروی کار لازم استخدام نمی‌شه و قطعات لازم صنعت همگی تحریم هستند و برای خریدهای قطره چکانی هم باید چندین واسطه و حدود ده ماه تا یک سال زمان فراهم شود همچنان چرخ صنعت دارد می‌چرخد و برق و گاز و دیگر نیازهای صنعتی کشور فراهم می‌شود. شاهد این هستم که مجبورند به جای خرید قطعات نو قطعات 20 ساله و یا حتی بیشتر را دو تا یکی کنند و یا یک چیزی را سمبل کنند که فقط کار راه بی‌افته چون قادر به خرید نیستیم. 
درست است که دیگر مانند 20-25 سال پیش نیست که ساعتی 250 هزار تومان درآمد داشته باشند و برایشان بخوانند که بچه‌ها مهندس اومده بریم تماشا ولی همچنان لایق احترام مانند دیگر شهروندان هستند.