سرمایه گذاری زمان برای عشق

عکس زیر یکی از عکس‌های مورد علاقمه که بهم یادآوری می‌کنه که آدما وقتی روحشون زخمی هست نباید خودشون رو وارد رابطه عاطفی جدیدی بکنند.

دوست داشتن و دوست داشته شدن جذابه و کلی انرژی مثبت به آدم تزریق می‌کنه که حالش رو بهبود می‌ده ولی پیدا کردن فرد مناسب خیلی آسون نیست و جدا از اون مسئله برای اینکه یه رابطه به روند سالم و مفید خودش ادامه بده باید توانایی این رو داشته باشیم که از پس مسئولیت‌های خودمون بر بیایم و در این مسیر داشتن یه فکر سالم نقش اساسی ایفا می‌کنه.

اگه فقط با این دید بریم که جلو اضافه کردن یه فرد جدید باعث می‌شه که چاله چوله‌های زندگیمون پر بشه احتمال زیاد به مقصد دلخواه نمی‌رسیم و بدتر از اون اینه که فرد مقابل فدای خواسته‌های خودخواهانه و تصمیم اشتباه ما شده.

چه بسا که حتی در تشخیص فرد مناسب هم دچار اشتباه بشیم و به خودمون یا طرف مقابل لطمه‌ وارد کنیم. پس باید فراتر از زمانی که برای پیدا کردن فرد مناسب زندگیمون صرف می‌کنیم روی خودمون سرمایه گذاری کنیم. اینکه از زندگی چی می‌خوایم چطور خودمون رو از لحاظ روانی، جسمی سالم نگه‌داریم. جوری که خودمون رو دوست داشته باشیم و اعتماد بنفس اینکه مسئولیت‌های جدید رو پذیرا هستیم بدست بیاریم.

بعد از اون هست که زندگیمون رنگ کافی به خودش گرفته و قابلیت پذیرفتن فرد جدید رو به خودش پیدا می‌کنه. انتخابمون بهتر صورت می‌گیره و دیگه به اون رابطه به چشم درمان دردها یا هدف نهایی زندگی نگاه نمی‌‌کنیم. اون موقع هست که اون رابطه سد اهداف پیشین زندگی نمی‌شه و حتی می‌تونه به پیشبردشون کمک کنه؛ درسته که در حالاتی هم ممکنه به خاطر مشکلات استقلال پیدا کردن و بار اضافی مسئولیت‌ها به زمان رسیدن به اهداف پیشینمون اضافه کنه ولی مثل این میمونه که یه جاده طولانی‌تر رو انتخاب کرده باشی که از مسیرش لذت بیشتری می‌بری و همزمان به هدف‌های دیگه هم رسید.