یاد خسرو آواز ایران گرامی

کنسرت لودویکو اناودی را بار دیگر برای خود پخش می‌کنم. برایم سراسر آرامش هست. موهای تنم سیخ می‌شوند و پس از آن به سان بچه‌ای که در آغوش مادر قرار گرفته باشد آرام می‌شوم. در بخشی از کنسرت که آهنگ تمام می‌شود صدای نفس کشیدنم شنیده می‌شود. گویی که از بهشت هبوط کرده باشم و به زنجیر ما تعلقات زمینی گرفتار شده باشم!
آهنگ‌های لودویکو برای من مامنی برای آرامیش یافتن و خودسازی هستند. احتمالاً هر یک از شما هم نیز سرچشمه‌ی آرامش خود را دارید. چه آثار یک هنرمند باشد چه یک خوراکی محبوب باشد و یا یک فعالیت فیزیکی یا اجتماعی و یا حتی متوسل شدن به قدرت‌های ماورایی. اگر آن را هنوز نیافته‌اید برای یافتنش تلاش کنید گاهی بدون آنکه اطلاع داشته باشیم از آن استفاده کرده‌ایم و سپس آن را به دست فراموشی سپرده‌ایم.
صدای استاد شجریان نیز برای خیلی از مردم ایران و جهان نیز حکم همان نوشدارویی است که از سرچشمه آرامششان می‌جوشد. و یا حتی اگر این چنین نباشد عجیب است که مرغ سحر را نشنیده باشید یا با آهنگی از ایشان خاطره نداشته باشید. (برای من آهنگ پاسبان حرم دل که فرد خاصی با من اشتراک گذاشت عزیز هست.) فراتر از موسیقی ایشان جایگاه مردمی و با مردم بودنش باعث شده بود که فراتر از یک هنرمند در ایران نقش آفرینی کنند! او الگوی افرادی محسوب می‌شوند که باعث رشد و تعالی کشورشان می‌شوند و تاثیر اعمال نیکوی آن‌ها تا سال‌ها پس از خود به یادگار باقی می‌گذارند.
روحشان شاد.
امیدوارم که این تجمع عظیم باعث شیوع بیشتر کرونا نشود! حتی خانواده‌ی آن مرحوم نیز در خطر کرونا قرار دارند!